Nieuwsblad van het Zuiden 2006

Galerie

Door Mark van de Voort

Een kunstenaar kan het zijn publiek moeilijk of makkelijk maken. Een hermetisch gesloten wereld die zijn eigen regeltjes volgt of een groots, romantisch gebaar naar de buitenwereld toe. In de Jan van Hoof Galerie -nooit vies van een prikkelende confrontatie- komen beide werelden bijeen.
De in Tilburg geboren Sander Goosen is begonnen als figuratieve beeldhouwer. De mensen- en dierenwereld diende als onderwerp voor zijn rauwe, bronzen sculpturen. In zijn recente werk is de abstractie steeds verder doorgevoerd. De natuur is naar binnen gekeerd, en niets is direct herkenbaar. Roetzwarte, hermetisch gesloten sculpturen die veel weg hebben van mechanieken uit een buitenaardse cultuur. Hier en daar ontwaar je een ruimteschip, verdacht veel gelijkenis vertonend met HR Gigers ‘spacejockey’ uit de filmklassieker ‘Aliën’. Soms ontwaar je een verweerde, archeologische vondst of een doorgesmolten motorblok. Het blijven gissingen, want het gaat hem niet zozeer om de herkenbaarheid maar om het materiaal. De bronzen sculpturen hebben een schitterende huid. Goosen speelt met het patina op een virtuoze wijze. Het ene beeld is met oranjekleurige korstmos bedekt of een gouden hoogglans, terwijl het andere zwartgeblakerd lijkt, ondoordringbaar. Het sculpturale object als drager van een huid. Een huid waar je onmogelijk naar binnen kunt.
Martijn Lucas van Erp (30) uit Heerlen maakt een andere keuze. Zijn ruim bemeten doeken passen in de traditie van de grote romantici en expressionisten als Casper David Friedrich en Van Gogh. Bijna dronken van scheppingsdrift schildert van Erp het ene pracht landschap na het andere. Van Erp gaat de ‘grote’ gevoelens niet uit de weg, en uit zijn met kleur overgoten landschappen spreekt heimwee, melancholie en levensvreugde. Voorbeelden voor van Erp zijn de schilderijen van Pet Doig en David Hockney. Maar waar deze schilderijen een zekere mystiek, en wankele realiteitszin inbouwen, kiest van Erp net iets te makkelijk voor het zoetsappige, perfect gemodelleerde landschapsplaatje. De onheilszwangere of van verlangen vervulde sfeer is een enkele keer voelbaar, maar de esthetiek blijft overheersen. Van Erp zou nog wat kunnen opsteken van de gruizige, unheimische kronkels van Sander Goosen. Van Erps grote schilderstalent staat echter onomstotelijk vast.

terug naar cv