Catalogustekst 2005

Door Bart van de Ven en Katelijn Wortel

Krachtige wezens tussen mens en dier, donker van kleur en zwaar in hun compactheid hebben elk een eigen plaats in de tentoonstellingsruimte ingenomen, zelf gekozen lijkt het wel. Men voelt de spanning, ze lijken ieder moment in beweging te kunnen komen. Er is geen oogcontact en ook geen dreiging. Hun aanwezigheid schijnt vanzelfsprekend, maar zoeken zij wel contact met ons en waar komen deze figuren vandaan? Van een andere planeet of uit een science fiction sprookje?

De beelden van Sander Goosen bevinden zich in een tussengebied, dat zich niet zomaar laat verklaren. Ook de kunstenaar zelf geeft geen aanwijzingen, bijvoorbeeld door het niet geven van titels aan zijn werken. De dichterlijke vrijheid van de kunstenaar wordt de beschouwer aangereikt om de beelden te duiden.

De nieuwste sculpturen van Goosen zijn zo mogelijk nog geheimzinniger. Elegant gestyleerde, massieve vormen die verwijzen naar moderne apparaten maar tegelijkertijd reminicenties aan symbolen uit lang vervlogen culturen oproepen. Naast brons worden nu ook zachtere materialen gekozen die een wonderlijk licht uitstralen. Op deze beelden raakt men nooit uitgekeken omdat hun vertrouwdheid altijd in raadselen gehuld blijft.

terug naar cv